به گـزارش هه نـگاو 

ریشه قتل ناموسی مربوط به قرون وسطی پیش از اسلام است

قتل‌های مبتنی بر شَرَف ، از زمان تمدن روم باستان رواج داشته‌است،
مردان ، حق داشتند جان همسر زناکار  یا دختر مجردی که رابطهٔ جنسی برقرار کرده بود را بگیرند

اولین قانون  ناموسی  توسط مارکوس کاتو ، دولتمرد رومی ایجاد شد :

«اگر شما همسرتان را در حال زنا گرفتار کنید، می‌توانید با کشتنش او را مجازات کنید؛ اما اگر مرتکب زنا شوید او اجازه ندارد حتی انگشتش را به‌شما بزند، چون قانون این است»

اعتقاد به این اصل که شوهر حق دارد همسر بی‌وفای خود را بکشد، پیش از رومیان و در قوانین حمورابی، نِسیلیم و آشوری است.

آزتک‌ها حاکمان آمریکای میانه (مکزیک) برای زنای قتل ناموسی به قتل زنان یک خانواده به دست مردان خویشاوند خود گفته می‌شود.

قتل‌های مبتنی بر شَرَف ،از زمان تمدن روم مجازات مرگ به‌شیوهٔ خفه کردن (اعدام) یا سنگسار را در نظر گرفته بودند که معمولاً شامل لِه کردن سر مجرم بود

با این حال، این حکم تنها پس از اثبات جرم قابل اجرا بود و مردی که همسرش را در حال خیانت می‌دید، اجازه نداشت او را بکشد. او موظف بود منتظر محاکمه بماند و در غیر این‌صورت خودش را بکشد.

اینکاها دست و پای زناکارها را به یک دیوار می‌بستند و آن‌ها را رها می‌کردند تا از گرسنگی جان بدهند.

قوانین اینکاها، این اجازه را به مردان می‌داد تا در صورتی که همسرشان را مظنون به زنا بدانند، او را بکشند اما زن‌ها چنین حقی نداشتند و زنی که همسرش را به دلیل زنا می‌کشت، از پا آویزان و رها می‌شد تا جان بدهد.

قتل ناموسی در اروپای قرون وسطایی هم وجود داشته و زنان زناکار به‌همراه شریک جنسی‌شان با سنگسار کردن مجازات می‌شده‌اند.

در دورهٔ حکمرانی دودمان چینگ در چین، پدران و همسران حق داشتند دخترانی را که باعث «بی‌آبرویی» شده بودند را بکشند.

آمار سازمان ملل:
سالانه حدود ۵۰۰۰ زن در قتل‌های ناموسی کشته می‌شوند.
ولی  بسیاری از گروه‌های فعال در زمینهٔ حقوق زنان در خاورمیانه و جنوب غربی آسیا رقم قربانیان این قتل‌ها را حداقل ۲۰٬۰۰۰ در سال برآورد می‌کنند.

بیشتر اینان ساکن غرب آسیا، شمال آفریقا و بخش‌هایی از جنوب آسیا هستند.